Putin është i njohur për sundimin autoritar, por çdo vit ai mban një konferencë të madhe publike, duke krijuar një imazh të rremë të të qenit demokrat dhe të hapur ndaj pyetjeve dhe kritikave nga gazetarët dhe qytetarët. Ai gjithmonë ka një përgjigje të mençur për këtë dhe e përdor ngjarjen, pjesëmarrësit e së cilës janë përzgjedhur dhe trajnuar me kujdes, për propagandë kundër Ukrainës dhe Perëndimit, e cila arrin te ne si një ndikim i dëmshëm.

Shkruar nga: Vangel Bashevski

Kritikët e Vladimir Putinit vriten ose vdesin në burg (Anna Politkovskaya, Boris Nemtsov, Alexei Navalny etj.) dhe disa arrestohen vetëm pse kritikojnë ose nuk lejohen të marrin pjesë në zgjedhje, të cilat Putini gjithmonë i fiton, për shkak të të cilave në Rusi nuk ka shprehje të lirë dhe zgjedhje të lira. Megjithatë, ai mban një konferencë të madhe publike çdo vit, duke krijuar një imazh të rremë të të qenit i hapur ndaj pyetjeve dhe kritikave. Në fillim ishin dy ngjarje: konferenca e madhe për shtyp dhe “linja direkte” për qytetarët, e cila më pas u shkri në – “Rezultatet e vitit”.

Veprimtaria zhvillohet në një sallë, nga ku kryhet transmetimi televiziv dhe pyetjet bëhen menjëherë, nëpërmjet internetit, telefonit dhe telebridge, por qytetarët që do të marrin pjesë në të zgjidhen dhe trajnohen me kujdes dhe pyetjet duhet t’ju miratohen. Aty mund të kalojë edhe një pyetje kritike, por jo me shumë guxim dhe të tilla janë pyetjet e gazetarëve perëndimorë, me të cilat Putin pretendon të jetë një demokraci.

Shumë nga problemet e paraqitura atje nuk janë politike, por të llojit që nuk ka pasur rrugë të asfaltuar në një fshat të caktuar etj., dhe paraqiten më shumë si kërkesa sesa si kritika. Disa prej tyre do të zgjidhen, por nuk ka reforma rrënjësore dhe askush nuk e vë në dyshim pse presidenti duhet të merret me rrugët e vendit, as pse një superfuqi si Rusia nuk mund t’i ndërtojë ato dhe problemet më serioze si agresioni kundër Ukrainës nuk zgjidhen në asnjë mënyrë. Me pak fjalë, është thjesht populizëm.

Kur u përgjigjet pyetjeve, Putini përdor teknika manipuluese, zëvendëson tezat ose nxjerr statistika që janë të paqarta për qytetarët e zakonshëm dhe ai mund të transferojë fajin për ankesat e tyre tek zyrtarët më të ulët ose të premtojë se problemi “do të shqyrtohet”. Nuk ka vend për polemika pa fund dhe fjala e tij është sigurisht e fundit.

Edicioni i fundit i “Rezultateve të Vitit” u mbajt më 19.12.2024, dhe në faqen e saj në Facebook, Ambasada Ruse në Maqedoninë e Veriut ka postuar njëzet njoftime për të: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 19 dhe 20, që tregon një kult shqetësues të personalitetit të Putinit në Rusi dhe promovimin agresiv të tij në vendin tonë nga ambasada e saj. Pikat e mëposhtme u theksuan në këtë ngjarje.

Për Putinin, disfata në Siri nuk është humbje

Sipas Putinit, humbja e tij në Siri nuk është në të vërtetë një humbje, por Putini po ripërcakton në mënyrë retroaktive qëllimet e tij në atë vend për ta bërë atë të duket si një “fitore”, gjë që është jashtëzakonisht jobindëse. Putini investoi nëntë vjet përpjekje dhe burime të mëdha për të mbajtur liderin sirian Bashar al-Assad në pushtet, sigurisht jo për ta rrëzuar nga pushteti siç bëri përfundimisht, kështu që kjo është një humbje e sigurt.

Putini tani thotë se qëllimi i tij në Siri ishte të parandalonte terroristët të fitonin, por ai i konsideronte terroristë jo vetëm Shtetin Islamik, por edhe kundërshtarët më të moderuar të Asadit, të cilët përfundimisht e përmbysën atë, dhe kundër të cilëve Putin filloi sulmet ajrore, por nuk arriti parandalimin e tyre.

Gjithashtu, synimi i Rusisë ishte që të kishte të ashtuquajturat një port të ngrohtë, të cilin do ta humbasë me rënien e Asadit, ndaj Putin tha se po negocion me autoritetet e reja. Kjo tregon se ai ka hequr dorë nga Assadi dhe kjo dërgon një sinjal të keq për pjesën tjetër të aleatëve të Rusisë – mjerë ai që e mbron.

Putin dyshohet se i arriti qëllimet e tij në Ukrainë

Ashtu si Siria edhe Putini flet për agresionin e tij kundër Ukrainës, ndaj edhe ai ka pohuar se humbja e tij në betejën për Kievin nuk ishte disfatë, sepse ai gjithsesi “nuk donte ta merrte”, që i ngjan fabulës së dhelprës dhe rrushit “të thartë”, i cili bëhet i tillë vetëm pasi dhelpra e kupton se është shumë lart dhe nuk e arrin dot. I pyetur nëse i kishte arritur qëllimet e tij në Ukrainë, Putin tha po, por kjo ishte e pasaktë.

Qëllimi i tij fillestar ishte çmilitarizimi i Ukrainës, por në fund ajo hyri në Rajonin e Kurskut të Rusisë edhe më e militarizuar se më parë dhe me armët më moderne perëndimore, që është inkursioni i parë ushtarak i huaj në Rusi që nga viti 1941. Pra, a është një sukses për Putinin? Që në gusht 2024 dhe deri më sot Putin nuk i ka kthyer të gjitha territoret e humbura.

Qëllimi i tij ishte edhe “denazifikimi” i Ukrainës, ndaj nëse sipas Putinit lidershipi i saj është nazist, ai nuk ia arriti qëllimit, sepse nuk është rrëzuar. Por ukrainasit nuk janë nazistë dhe ata e ndaluan nazizmin me një ligj nga 9/4/2015 dhe presidenti i tyre është me origjinë hebreje.

Është parë prej kohësh se qëllimet e agresionit të gjithanshëm kundër Ukrainës janë ripërcaktuar në mënyrë retroaktive, në varësi të disfatës që Putini duhet të justifikojë.

Në konferencë, ai vlerësoi “përparimin” e ushtrisë ruse, por ajo mezi pushtoi qytete dhe fshatra anembanë Donbasit, si: Avdiivka, Marinka, Bogdanovka, Novomihailovka dhe Pervomajskoe, të cilat bota nuk e di se ku janë në hartë. Putini prezantoi gjithashtu një flamur të dërguar atij nga Brigada e Gardës 155 të Marinës, e cila ishte një marketing jashtëzakonisht i dobët për të, sepse është e njohur për krimet kundër civilëve dhe prerjen e kokave të robërve.

Kulmi i gjithçkaje ishte rrëshqitja frojdiane e Putinit kur tha se forcat ruse po marrin territor çdo ditë, vetëm për ta ndryshuar atë në mes të një fjalie për “kthimin e territoreve”.

Oreshnik – lodra e re e Putinit

Në konferencë, Putini “valviti” raketën Oreshnik si një fëmijë me një lodër të re, duke u mburrur se ishte e pamposhtur për mbrojtjen ajrore, më pas sfidoi amerikanët në një duel, duke sugjeruar që të zgjidhnin një vend në Kiev në të cilin për të instaluar mbrojtjen ajrore dhe të cilën Rusia do ta shënjestronte me Oreshnikun për të parë nëse do ta rrëzonin. Kjo ishte jashtëzakonisht joserioze nga ana e Putinit, sikur lufta të ishte një duel fëmijësh me shpata plastike.

Më datë 21.11.2024 Rusia qëlloi Ukrainën me Oreshnikun si sinjal për SHBA-të se e kishin gabim që më 17.11.2024 i lejuan ukrainasit te gjuanin me arme amerikane ndaj Rusise dhe se diçka si Oreshniku ​​mund të fluturojë nesër në SHBA, por Putini nuk qëllon kurrë mbi ta, se nuk ka guxim ta bëjë, ndaj propozon një duel në Kiev.

Por pavarësisht kërcënimeve të Putinit, Ukraina vazhdon të synojë Rusinë me armë amerikane. Rusia zyrtarisht i konsideron territoret e aneksuara ukrainase si të sajat, por ukrainasit qëllojnë me armë amerikane prej dy vitesh dhe Rusia nuk ka reaguar për këtë. Ajo reagoi vetëm pasi territori i saj i njohur ndërkombëtarisht u vu në shënjestër me ato armë, që do të thotë se nuk mendon se territori i aneksuar është vërtet rus.

Zelenskyinuk është një president i paligjshëm

Putin përsëriti gjithashtu tezën e konsumuar se “mandati i Volodymyr Zelenskit ka përfunduar” dhe se ai nuk është më presidenti legjitim i Ukrainës. Argumenti se sipas nenit 11 paragrafi 3 i Ligjit për gjendjen ushtarake të Ukrainës, mandati i presidentit zgjatet dhe se sipas nenit 19 paragrafi 1, zgjedhjet presidenciale nuk mund të mbahen këtu është i kotë. Kjo nuk është mjaft e mirë për Putinin dhe ai thekson se ky rregull nuk është as në Kushtetutën e Ukrainës, por është i rregulluar me ligj, dhe neni 108 i Kushtetutës thotë qartë se presidenti i përmbush detyrimet e tij derisa të zgjidhet një i ri. Nuk ka asnjë konflikt mes Kushtetutës dhe Ligjit dhe ato plotësojnë njëra-tjetrën.

Ekonomia po lulëzon?

I pyetur pse ushqimi është bërë më i shtrenjtë në Rusi, Putin shpjegon se norma botërore për konsumimin e mishit është 42 kg në vit dhe në Rusi është pothuajse dyfish, 80 kg në vit, të cilën rusët kohët e fundit madje e dyfishuan, sepse tani ata kishin më shumë para dhe filluan të hanin më shumë, kështu që prodhuesit nuk mund t’i përgjigjeshin kërkesës së shtuar dhe kështu pati rritje të çmimeve dhe deficit.

Gjalpi është bërë më i shtrenjtë, gjalpi është bërë aq i shtrenjtë, saqë shumë dyqane e shfaqin në frigoriferë me çelës, sikur të ishte një artikull luksi dhe Putin shpjegon se rusët filluan të pinin shumë qumësht, kështu që nuk kishte mbetur më gjalpë. Ai ka dhënë shpjegime të ngjashme kur ka pasur rritje të çmimeve dhe mungesë të vezëve. Sipas logjikës së Putinit, rusët tani janë aq të pasur sa nuk mund të blejnë asgjë.

Putin e pranon inflacionin alarmues, por ai e mbulon shpejt atë, duke rreshtuar suksese të llojit që pagat po rriten, se Rusia ka tejkaluar Gjermaninë, Japoninë apo Britaninë në disa parametra ekonomikë, se bruto prodhimi vendor është rritur, dhe tani është kaq i lartë, por pyetja është se sa ka të bëjë me jetën reale të rusit të zakonshëm.

Në të vërtetë, sanksionet nuk e shkatërruan plotësisht ekonominë ruse siç e imagjinonin disa, por të pretendosh se ato nuk kanë efekt është e gabuar dhe humbjet dhe dëmet janë ende të mëdha, siç kemi shkruar tashmë.

Shkurtimisht, Putini në konferencë ishte një politikan dhe një gjeneral dhe një inxhinier raketash, një gjykatës kushtetues dhe një ekonomist, një nutricionist dhe një antifashist, ndonjëherë edhe një teolog (kur ai shpifte për Zelenskin se ishte ateist dhe se ai nuk shkon në sinagogë), dhe e gjithë kjo ishte krejtësisht absurde dhe e mjegullt.