Ne po analizojmë një postim në Facebook që pretendon se Perëndimi organizoi një grusht shteti në Ukrainë në vitin 2014 dhe e zhyti Ukrainën në luftë civile.

Më 2 maj 2014, nacionalistët ekstremë ukrainas vranë 48 persona në Odessa dhe plagosën rreth 200. Nëse kërkoni arsyet për atë që po ndodh në Ukrainë tani, mund t’i gjeni në ato vite vendimtare kur Perëndimi organizoi një grusht shteti të dhunshëm dhe shtyu Ukraina në luftë civile, thuhet në njoftimin që po analizojmë.

Një pretendim i tillë është i gabuar. Perëndimi nuk kreu asnjë grusht shteti në Ukrainë në vitin 2014, aq më pak Perëndimi e shtyu Ukrainën në luftë civile.

Vala e demonstratave, mosbindjes civile, trazirave dhe përleshjeve të armatosura të njohura si Euromaidan shpërtheu natën e 21 nëntorit 2013, kur qytetarët ukrainas filluan të protestojnë në Kiev. Shkak i protestave ishte vendimi i një dite më parë i qeverisë ukrainase për të pezulluar përgatitjet për nënshkrimin e Marrëveshjes së Asocimit dhe Marrëveshjes së Tregtisë së Lirë me Bashkimin Evropian. Protestat vazhduan me gjithë praninë e shtuar të policisë dhe mbështetjen e tyre dhanë edhe studentët. Më 30 nëntor, forcat qeveritare ushtruan dhunë ndaj protestuesve, gjë që bëri që protestat të marrin vrull dhe mbi 1.5 milionë protestues iu bashkuan atyre.

Më 30 mars 2012, BE dhe Ukraina nënshkruan Marrëveshjen e Asociimit. Por marrëveshja nuk u ratifikua, pasi Ukraina u udhëzua të punonte pas përkeqësimi të demokracisë dhe sundimit të ligjit në vend.

Më 21 nëntor 2013, qeveria ukrainase pezulloi me dekret përgatitjet për nënshkrimin e Marrëveshjes së Asociimit. Arsyeja zyrtare për këtë lëvizje ishte se Ukraina pati një rënie të prodhimit industrial në muajt e mëparshëm. Qeveria e Ukrainës pretendoi se do të vazhdojë të përgatisë kontratën kur rënia e prodhimit industrial do të kompensohet nga tregu evropian.

Presidenti i atëhershëm i Ukrainës, Viktor Janukoviç mori pjesë në Samitin e BE-së të mbajtur më 28-29 nëntor 2013 në Vilnius të Lituanisë, ku ishte dashur të nënshkruhet Marrëveshja e Asociimit dhe Tregtisë, por marrëveshja nuk u nënshkrua. “Financial Times” shkruante se protestat në 2013 ishin “spontane, të nxitura nga rrjetet sociale dhe e kapën opozitën ukrainase të papërgatitur”, ndryshe nga kundërshtarët e tyre.

Një numër i madh i mediave botërore dhe institucioneve dhe organizatave ndërkombëtare i paraqesin ngjarjet e Euromaidanit si rebelimin më të madh pro-evropian në historinë e Ukrainës.

Sipas historianit të Lviv Jaroslav Hritsak, kjo përfaqësonte:

Një revolucion i brezit që mund të quhet modernist për pavarësinë e Ukrainës, një revolucion i të rinjve shumë të arsimuar, njerëzve që janë aktivë në rrjetet sociale dhe 90 për qind kanë një diplomë fakulteti, por nuk kanë të ardhme.

Perëndimi nuk bëri një grusht shteti në vitin 2014 dhe as nuk organizoi protestat. Demonstratat që filluan në Kiev në nëntor 2013 ishin rezultat i zhgënjimit të ukrainasve ndaj presidentit të atëhershëm Yanukovych, pra vendimit të tij në momentin e fundit për të ndryshuar drejtim dhe pas shtatë vitesh negociata për të mos nënshkruar Marrëveshjen e Asociimit midis Ukrainës dhe BE-së. Si rezultat i presionit rus, kjo ndaloi përparimin e afrimit të Ukrainës me BE-në.

Yanukovych përfundoi në arrati, pas së cilës një qeveri kalimtare i mori gjërat në duart e veta. Pastaj ushtarët pa shenja kombëtare pushtuan Krimenë dhe vunë flamuj rusë. Pas një referendumi të pa njohur nga komuniteti ndërkombëtar, Federata Ruse aneksoi Krimenë.

Ajo që po ndodh tani në Ukrainë nuk ka të bëjë me ndonjë grusht shteti nga Perëndimi, por është për faktin se Rusia pushtoi Ukrainën në shkurt të vitit 2022 për të kapur pjesë të tjera të territorit të saj.

Pushtimi ushtarak i kryer nga Rusia kundër Ukrainës demokratike, të pavarur dhe sovrane është një agresion i hapur me pretendime territoriale të Rusisë, dhe lufta u nis nga Rusia në mënyrë të paprovokuar dhe në kundërshtim me marrëveshjet ndërkombëtare.

Më 24 shkurt 2022, Rusia nisi sulme me raketa në vende në të gjithë Ukrainën, duke përfshirë kryeqytetin, Kiev. Forcat tokësore ruse hynë në territorin ukrainas, pas së cilës Presidenti Zelensky u përgjigj duke vendosur ligjin ushtarak, duke prishur marrëdhëniet diplomatike me Rusinë dhe me mobilizim të përgjithshëm. Pushtimi është sulmi më i madh ushtarak në Evropë që nga Lufta e Dytë Botërore dhe ka qenë objekt i dënimit të gjerë ndërkombëtar, si dhe sanksioneve kundër Rusisë.

Ukraina nuk sulmoi Rusinë, por Rusia sulmoi Ukrainën. Rrjedhimisht, Ukraina ka të drejtë të mbrohet, dhe aleatët po ofrojnë ndihmë ushtarake dhe monetare për Ukrainën, si dhe ndihmë humanitare për civilët dhe personat e zhvendosur. Por kjo ndihmë nuk i bën SHBA-në dhe vendet e tjera perëndimore, mbi të gjitha, anëtare të BE-së, palë në luftë dhe NATO ka theksuar vazhdimisht se nuk është palë në konfliktin ushtarak.

Përveç kësaj, administrata e presidentit amerikan Joe Biden ka theksuar vazhdimisht se nuk do të ndërmerren hapa pas shpinës së Ukrainës dhe, aq më tepër, se “asgjë nuk do të bëhet në lidhje me Ukrainën, pa Ukrainën”. Kjo do të thotë se vendimet në lidhje me luftën nuk do të merren nga SHBA-të apo aleatët perëndimorë, por nga Ukraina, kur vendos vetë, nëse vendos.

Për të gjitha faktet e mësipërme, ne e vlerësojmë postimin që po analizojmë si të pavërtetë.