Një narrativë e konsumuar e Putinit, të cilën as Putini nuk e përsërit më, përsëritet vazhdimisht, se NATO dëshiron të kontrollojë Ukrainën në mënyrë që të vendosë atje raketa hipersonike, të cilat mund të godasin Moskën prej andej në vetëm 4-5 minuta, ndaj të cilave ajo nuk do të mund të reagonte në kohë. Kjo justifikon agresionin rus kundër Ukrainës, por kjo nuk ka kuptim – një grup fqinjësh të Rusisë kanë qenë anëtarë të NATO-s për një kohë të gjatë, përmes së cilës ajo mund të nisë një sulm të shpejtë ndaj Moskës nëse dëshiron, për të cilën nuk ka nevojë për Ukrainën dhe nëse raketa fluturon për një minutë nuk ndryshon aq shumë. Në të njëjtën kohë, njoftimi duket se mbithekson bashkëpunimin ruso-kinez, por në fakt nuk është ideal.

Një postim në rrjetin social Facebook të datës 21.05.2024 thotë:

Ofensiva ruse në Kharkiv filloi më 10 maj, vetëm gjashtë ditë para udhëtimit të Putinit në Kinë.

Rusët e dinë se ky është një moment vendimtar në luftë – Moska është vetëm 3-4 minuta larg një sulmi raketor nëse NATO fiton qasje në qytetin e Kharkiv.

Kjo është një narrativë e konsumuar e Putinit, të cilën as Putini nuk e përsërit më, se NATO-ja dëshiron të kontrollojë Ukrainën për të instaluar raketa hipersonike atje, të cilat mund të godasin Moskën në vetëm 4-5 minuta, , ky manipulim shërben për të justifikuar agresionin rus kundër Ukrainës.

Njoftimi krijon përshtypjen se Kharkiv është një vend i përshtatshëm për të shtënat në Moskë (650 km deri në të), por distanca nga Letonia është edhe pak më e vogël, kështu që NATO-s nuk i duhet Kharkiv për këtë. Dhe, vendi më i afërt me Moskën në Ukrainë nuk është Kharkiv, por Sumy Oblast (450 km), por autori i postimit ose nuk njeh gjeografi ose përhap pasaktësi për të justifikuar ofensivën e fundit ruse në rajonin e Kharkiv. NATO ka qenë në kufirin rus që nga themelimi i saj në 1949, përmes Norvegjisë dhe Polonia (në 1999), vendet baltike (2004) dhe Finlanda (2023) gjithashtu i janë bashkuar paktit, kështu që nëse duan aa godiasin shpejt Moskën, Ukrainën nuk është e nevojshme për këtë. Në varësi të vendit të lëshimit, raketa mund të fluturojë disa minuta më shumë se nga Ukraina, por kjo nuk e ndihmon shumë Moskën, veçanërisht pasi mbrojtja e saj ajrore është e dobët. Si përgjigje ndaj agresionit, Ukraina ka kohë që synon Belgorodin dhe Moskën, si dhe objektivat 1200 km thellë në Rusi. 

Kremlini pretendon se NATO e shtyu Ukrainën në një luftë kundër Rusisë, kështu që a krijoi aleanca një problem të tillë botëror vetëm për të vendosur raketa në Ukrainë dhe në këtë mënyrë për të përfituar një minutë avantazh në të shtënat eventuale të Moskës? Dhe nëse Ukraina është tashmë një peng i NATO-s – siç pretendon Kremlini, pakti mund të kishte vendosur raketa në të, por nuk e bëri.

Në vitin 1997 Ukraina nënshkroi një marrëveshje për bashkëpunim të ngushtë me NATO-n në vitin 2003 vendi madje donte t’i bashkohej dhe në vitin 2014 ndodhi Euromaidan dhe pushtimi i Krimesë, kështu që marrëdhëniet midis Rusisë dhe Ukrainës u përkeqësuan në mënyrë drastike, por pavarësisht gjithçkaje, raketat e NATO-s nuk u vendosën atje. Lufta nuk filloi sepse Rusia u pushtua nga Ukraina, por anasjelltas, dhe Kharkiv nuk u pushtua, kështu që pse NATO nuk i solli ato raketa të famshme në qytet nëse ky ishte tashmë plani – si postim që po shqyrtojmë pretendimet?

Në realitet, jo vetëm që Ukraina dhe NATO nuk sulmuan Rusinë, por Perëndimi i bëri presion Ukrainës që t’ia dorëzonte armët e saj bërthamore sovjetike Rusisë (sipas Memorandumit të Budapestit të vitit 1994) dhe në këmbim Rusia u zotua të respektonte sovranitetin e Ukrainës, por në fund e theu.

Njoftimi dukej se i kushtoi shumë rëndësi vizitës së fundit të Putinit në Kinë, sikur të ishte një moment vendimtar, por bashkëpunimi midis Rusisë dhe Kinës nuk është ideal.

Ata kanë qenë në luftë me njëri-tjetrin që nga koha perandorake dhe herën e fundit në vitin 1969 (edhe pse rusët dhe kinezët po ndërtonin socializmin, ata kishin mosmarrëveshje). Ata tani bashkëpunojnë, por tekstet kineze tregojnë harta nga kohërat perandorake, kur pjesë të Rusisë së sotme ishin nën sundimin kinez, gjë që disa thonë se promovon irredentizmin.

Kompanitë kineze i marrin ato territore me qira shumë dekadash dhe i shfrytëzojnë pa mëshirë në dëm të ekologjisë, të cilën shumë rusë e perceptojnë si kolonizim dhe Rusia dhe Kina, sipas tyre, nuk janë partnerë të barabartë, por Kina dominon. Gjatë demarkacionit të kufirit në vitin 2004, Rusia i dha Kinës 337 km² dhe në vitin 2015, 4.7 km² të tjera, gjë që gjithashtu zemëroi qytetarët rusë. Kina përdor portin rus të Vladivostok për tregtinë e saj të brendshme, sikur qyteti të ishte i veti, dhe sigurisht që e sheh atë kështu dhe e quan Haishenwei – siç quhej deri në vitin 1860, kur ishte në të vërtetë i veti.

Kina nuk ka një qëndrim të qartë për luftën në Ukrainë, ndaj herë shpreh respekt për sovranitetin e saj, herë duke kuptuar Rusinë dhe herë neutralitet, ndërsa komunikon me Putinin dhe Perëndimin. Bashkëpunimi me Kinën e ndihmon Rusinë të mbijetojë nën sanksionet, por Kina nuk i jep asaj mbështetje vendimtare, në këtë kuptim as ushtarakisht (të paktën jo hapur) dhe zakonisht nuk voton në favor të Rusisë në OKB, por abstenon. Përparimi i Kinës ka qenë për shkak të kompromisit të saj me Perëndimin që nga koha e liderit Deng Xiaoping, kështu që ajo tani prodhon markat më të famshme perëndimore dhe është e vështirë t`i hedh poshtë për shkak të Putinit.

Duke marrë parasysh të gjitha faktet më sipër, ne e vlerësojmë postimin e rishikuar si të pavërtetë.